Spring - de nieuwste keylooks
En zomaar ineens is deze zwangerschap alweer over de helft! Onvoorstelbaar hoe snel dat met zo’n tweede kindje gaat. Het zwanger zijn op zich is weer net zo leuk als de eerste keer, alleen lijken we nu op standje doorspoelen te staan en kan ik de pauze-knop even niet vinden. Mijn ene kind is net één, en broertje is onderweg! Ik bof met mijn zwangerschappen. Vooral nu we een goede 20-weken echo achter de rug hebben is het Grote Genieten weer begonnen. Ondanks dat we het allemaal al een keer hebben meegemaakt, is dat weer net zoals ruim een jaar geleden. Praktisch gezien is het alleen echt wel anders als er al een kindje is. Dat ervaar ik niet zo dramatisch als me wel eens verteld is, maar dat het anders Ãs mag duidelijk zijn. Morris maakt dat iedere dag in een paar keer knipperen voorbij lijkt te zijn. Hij wil lopen, maar kan dat nog niet zonder zich aan mij, de bank, de salontafel of zijn loopkarretje vast te houden, en er moet vooral heel veel gespeeld worden. Alleen, maar ook met mama. Oh en uitgetest, dat ook. Want zijn kattenbrokjes om op te eten, is bestek of servies om de zoveelste symphonie van Bach mee te spelen en zijn de katten bedoeld om haar van te plukken? Juist ja. In die fase zitten we dus nu. Waar ik in mijn eerste zwangerschap 40 weken op mijn geliefde palen van hakken liep – wat me precies bezielde vraag ik me nu ook af – ga ik nu vaker voor fijne Noppies positiebroeken met een sneakertje eronder. Een snel kind moet namelijk ook een snelle mama, en op die gympies kom ik toch effe een tikje sneller uit de startblokken. Wel zo handig.
Heel veel geluk hebben we de afgelopen weken nog niet gehad met het weer – ik denk dat ik iets te snel was met mijn gejubel over de lente – maar: wat niet is kan nog komen, zeggen we dan, toch? Zodra het ook maar een béétje wil lukken gaan we er gewoon op uit. Zonder jas is het nog veel te fris om naar buiten te gaan, maar mét gaat dat hartstikke prima. Picknicken en spelen op de heide, lekker wandelen.. Hoewel het vaker niet dan wel mooi was de afgelopen tijd, was het zonnetje af en toe echt wel heel lekker. Morris’ nieuwe Noppies zomerjasje is een schot in de roos. Hij is licht en laat geen wind door, en dat is voor nu echt een pré! Als het dan wél warm genoeg is voor heel even zonder jas, is deze superklein op te vouwen en neemt ie minimale ruimte in beslag. Het vaakst blijft de jas tot op heden gewoon aan hoor, maar dat is met deze geen straf. De blauw witte streepjes, de pasvorm, het materiaal: ik ben fan. En Morris ook, want hij kan er gewoon zijn gezellige drukke en actieve zelf in zijn; niet geheel onbelangrijk. Zelf kies ik voornamelijk voor lekkere vesten. Jassen zijn met zo’n groeiende buik toch net wat lastiger, en daarbij heb ik het als ik zwanger ben op een of andere magische wijze al-tijd warm. En dat voor een rasechte koukleum! Vesten dus. Mijn nieuwe favorieten komen van Noppies, omdat veel van de vesten niet alleen nu met groeiende buik heel fijn zijn, maar straks na de zwangerschap ook nog steeds kunnen! Daar gaan we dus blijvend plezier van hebben.
Ik duim voor een zonnetje de komende weken, jullie ook? Tot de volgende!
Liefs, Michelle